Riks Noorman

Hulpverleningtips Riks Noorman

Onze donateur Riks Noorman, tevens voormalig Contact-Persoon (CP) van Netwerk NDE, die zelf een NDE heeft gehad, heeft in samenwerking met andere cp’rs en het bestuur van Netwerk NDE, een aantal regels opgesteld ten behoeve van hulpverleners die te maken krijgen met mensen die blijkbaar een nabij-de-doodervaring hebben gehad, en slachtoffer zijn van een traumatische gebeurtenis (ongeluk etc).

NB. Wanneer de termen hij en hem worden gebruikt kunnen daarvoor vanzelfsprekend ook de termen zij en haar worden toegepast – red.

Is het van belang dat er rekening mee gehouden wordt met een wezenlijke ervaring die door degene die hem onderging als heel echt en indringend was ondervonden?

Het-laatste-levensmoment ervaring (ook bekend als NDE: nabij-de-doodervaring, of BDE: nabij-de-doodervaring)

Iemand die bijna dood is geweest en dat ook heeft ervaren, kan zich alles herinneren; een deel bewust maar het grootste deel onbewust.

Deze extreme ervaring moet verwerkt worden. Van belang voor de hulpverlener is te analyseren tot in welke fase(s) de ervaarder is gekomen. Afhankelijk van de fase(n) die de ervaarder ondergaan heeft kan hulp gegeven worden.

De meest traumatische fase: Een slachtoffer gaat door verschillende fasen heen, respectievelijk rust, verbazing, grote leegte of beter gezegd weidsheid en warmte. Dit is te vergelijken met een slaap. Het moment van wakker worden bepaalt de stemming van het slachtoffer. Indien hij of zij spreekt over grote leegte, kilheid, hel, verdient het slachtoffer de meeste aandacht en zorg.

Tips voor hulpverleners

1. Het eerste belang is de bewuste herinnering te bespreken
en deze met de ervaarder te verwerken en hem er op attent te maken dat hij iets bijzonders heeft meegemaakt namelijk een “laatste-levensmoment-” of zoals andere dit plegen te noemen een nabij-de-doodervaring.

Wij adviseren hulpverleners in eerste instantie het begrip nabij-de-doodervaring niet te bezigen, omdat het voor de ervaarder maatschappelijk gezien dikwijls onmogelijk zal blijken zulke termen te gebruiken, terwijl hij juist wel de behoefte heeft over zijn ervaring te praten. Een laatste-levensmoment-ervaring klinkt wat minder negatief dan bijnadood.

2. Het tweede belang is de onbewuste herinnering te bespreken
en deze met de ervaarder helpen te verwerken. Als de ervaarder kan verwoorden wat hij heeft meegemaakt, kan het zijn dat kort na zijn bewustwording, hij vol is van de positieve of negatieve ervaringen die hij heeft meegemaakt tijdens de overgang van leven naar dood. Het vooruitzicht verder te moeten leven in de dagelijkse tredmolen, en dat terwijl er zicht was op de eeuwige rust, mogelijk nog verzwaard door gebrekkige lichaamsfuncties en verlies van naasten, is dikwijls moeilijk te accepteren.

De terugkeer tot het gewone bewustzijn hebben velen als heel onplezierig ervaren.

3. Laat ervaarders vrijuit praten over hun ervaring
Luister aandachtig en laat hen praten over hun NDE zoveel als ze willen. Neem niet de gelegenheid te baat om uw eigen zorgen over leven na de dood te belichten of eigen theorieën erover te spuien. Het slachtoffer heeft een indringende ervaring gehad en heeft iemand nodig met een gewillig oor, aan wie hij kan vertellen hoe het was.

4. Stel hen gerust door te vertellen dat zij niet de enigen zijn
Zeg dat dergelijke ervaringen heel gewoon zijn. Vertel hen ook, dat wij nog niet precies weten, wat deze ervaringen veroorzaakt maar dat de vele anderen, die de ervaring ook hebben gehad, er gewoonlijk door gegroeid zijn.

5. Vertel hun hoe deze ervaring wordt genoemd
Hoewel al miljoenen mensen dit soort ervaringen hebben ondergaan, weten maar weinigen hoe die ervaringen heten. Zeg hun dat ze een laatste levens-momentervaring, ook bekend als nabij-de-doodervaring hebben gehad. Door een naam aan deze episode toe te kennen geef je het slachtoffer een handvat tot beter begrip van deze verwarrende en onverwachte gebeurtenis.

6. Zeg niet dat het slechts om een hallucinatie (hoeft) te gaan
De crisis kan een persoon behoorlijk in verwarring hebben gebracht (onder meer vanwege zijn overtuigingen). Hij kan er zo door verrast en in verlegenheid geraakt zijn, dat hij helemaal van streek is. Geef de persoon de ruimte om zijn crisis in te vullen in het leven zoals die persoon zich daar zelf goed bij voelt. Mogelijk is de persoon ook bang niet serieus genomen te worden, zodat er gezwegen wordt over de belevenis. Een afwijzende of negerende reactie vanuit de omgeving kan de verwarring verergeren en de ervaarder helemaal doen dichtklappen. Een luisterend oor en begrip van anderen is de beste remedie. Hoe u zelf ook over de ervaring denkt, een slachtoffer ziet het zelf niet als een hallucinatie of droom, maar als een beleving met meer werkelijkheidsgehalte dan onze dagelijkse ervaring en waarneming. Bovendien staat het vast dat hallucinaties in het algemeen als los zand aan elkaar hangen, terwijl een NDE daarentegen een heel sterk samenhangende reeks van gebeurtenissen is. Een hallucinatie wordt vergeten, een NDE vergeet men nooit.

7. Haal het gezin erbij
Vaak zijn de dikwijls opvallend sterke veranderingen in mensen die zo een crisis meegemaakt hebben, erg moeilijk te verwerken door de rest van het gezin. Karakterverandering, bijvoorbeeld van een harde naar een meer inlevende persoonlijkheid, komt vaak voor. Een dergelijke persoonlijkheidsverandering van bijvoorbeeld echtgenoot en vader kan moeilijk zijn voor een gezin omdat de gezinsleden eraan gewend waren dat de echtgenoot en vader altijd veeleisend en kortaf was. Het is belangrijk de dialoog in het gezinsleven op gang te brengen, zodat iedereen zijn gevoelens erover kan uiten. Eventuele problemen kunnen dan worden opgelost zonder dat het hele gezin eraan kapot gaat.

8. Het delen van ervaringen
Groepsgesprekken zijn aan te raden. In het ideale geval bestaat zo’n groep uit vier mensen die gewoon wat praten over de problemen die het gevolg zijn van hun crisis. De mensen die hieraan meedoen praten vaak heel gewoontjes over hun beleving, niet als over een of andere illusie, fantasie of droom. Het is bijna alsof ze samen op reis zijn geweest naar een ander land. Nodig ook eventueel hun echtgenoten uit op deze groepszittingen, omdat het een hele geruststelling voor hen kan zijn lotgenoten te ontmoeten. Het is gebleken dat nogal wat ervaarders getroffen worden door echtscheiding, doordat hun partners de persoonlijkheidsveranderingen die een inherent onderdeel zijn van een nabij-de-doodervaring, nauwelijks kunnen aanvaarden. Door anderen te ontmoeten die in dezelfde situatie zitten, kunnen nieuwe ervaarders en hun echtgenoten zien hoe anderen deze episoden hebben ingepast in hun gezinsleven.

9. Consequenties
Het gaat hier om een ervaring met een grote lading, en dus niet om een ziekte!

Het onderzoek dat hiernaar gedaan is, wijst erop dat de veranderingen zeer positief kunnen zijn. En het toont ook aan dat de ervaarders een sterke uitwerking hebben op mensen die met ze in contact komen.

Print Friendly, PDF & Email